അതൊരു രസകരമായ വേനൽ അവധിക്കാലമായിരുന്നു മൂന്ന് സുഹൃത്തുക്കളായ സാറ, എമ്മ, മിയ എന്നിവർ ആഴ്ചകളോളം ഒരുമിച്ച് സമയം ചെലവഴിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. സാറയുടെ പിതാവ് മിസ്റ്റർ വിൽസൺ, കാട്ടിലെ അവരുടെ കുടുംബത്തിന്റെ ക്യാബിനിൽ തങ്ങളെ താമസിപ്പിക്കാൻ അനുവദിച്ചപ്പോൾ അവരെല്ലാവരും ആവേശഭരിതരായി.
ആദ്യം, എല്ലാം തികഞ്ഞതായി തോന്നി. മലകയറ്റം, നീന്തൽ, അടുത്തുള്ള നഗരം പര്യവേക്ഷണം എന്നിവയിൽ അവർ ദിവസങ്ങൾ ചെലവഴിച്ചു. മിസ്റ്റർ വിൽസൺ എല്ലായ്‌പ്പോഴും സമീപത്തുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷേ അദ്ദേഹം സൗഹൃദപരവും കരുതലുള്ളതുമായ ഒരു മനുഷ്യനെപ്പോലെ തോന്നി. അവർക്ക് ആവശ്യമായതെല്ലാം ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തുകയും എല്ലാ രാത്രിയും അത്താഴം പാകം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
എന്നാൽ ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും കാര്യങ്ങൾ മാറാൻ തുടങ്ങി. മിസ്റ്റർ വിൽസൺ പെൺകുട്ടികളെ കൂടുതലായി സ്വന്തമാക്കി, അവർ ക്യാബിനിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കണമെന്നും അധികം ദൂരത്തേക്ക് പോകരുതെന്നും നിർബന്ധിച്ചു. താൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് അവർ ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അയാൾക്ക് ദേഷ്യം വരും, ചിലപ്പോൾ അവൻ അലറിവിളിക്കും.
പിന്നെ, ഒരു രാത്രി എല്ലാം മാറി. മിസ്റ്റർ വിൽസൺ പെൺകുട്ടികൾ ഉറങ്ങുന്ന മുറിയിൽ വന്ന് വാതിൽ അടച്ചു. നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും പോകാൻ പോകുന്നില്ല നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ തനിക്കുള്ളതാണെന്ന് അവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. സാറയും എമ്മയും മിയയും പരിഭ്രാന്തരായി, പക്ഷേ അവർക്ക് രക്ഷപ്പെടാൻ വഴിയില്ല.
ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായി, ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായി. പെൺകുട്ടികളെ ഒരു ചെറിയ മുറിയിൽ പൂട്ടിയിട്ടു നിലത്ത് ഒരു മെത്തയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും നൽകിയില്ല ബാത്ത്റൂം ഉപയോഗിക്കാനും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും മാത്രമേ അവരെ വിട്ടയച്ചിരുന്നുള്ളൂ, അപ്പോഴും മിസ്റ്റർ വിൽസൺ അവരെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കുമായിരുന്നു. എതിർക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലോ തിരിച്ചു സംസാരിച്ചാലോ അയാൾ അവരെ തല്ലും.
വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി പെൺകുട്ടികൾ ഏറെക്കുറെ പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ടു. അവർ തളർന്നു, പേടിച്ചു, തനിച്ചായിരുന്നു. എന്നാൽ ഒരു ദിവസം, ഒരു വഴിയാത്രക്കാരൻ സഹായത്തിനായുള്ള അവരുടെ നിലവിളി കേട്ടു. അവർക്ക് ഒരു ജനൽ തുറക്കാൻ കഴിഞ്ഞു ആ മനുഷ്യൻ അവരുടെ നിലവിളി കേട്ടു. അയാൾ പോലീസിനെ വിളിച്ചു താമസിയാതെ പെൺകുട്ടികൾ സ്വതന്ത്രരായി.
സാറയ്ക്കും എമ്മയ്ക്കും മിയയ്ക്കും ഒരു നീണ്ട പാതയായിരുന്നു അത്. എങ്ങനെ വീണ്ടും ജീവിക്കാമെന്നും ആളുകളെ എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാമെന്നും അവർ സഹിച്ച ഭീകരതകൾ എങ്ങനെ മറക്കാമെന്നും അവർ പഠിക്കേണ്ടിയിരുന്നു. തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകൽ, ദുരുപയോഗം എന്നീ കുറ്റങ്ങൾ ചുമത്തി വിൽസണെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. പെൺകുട്ടികൾ അവനെ പിന്നീട് കണ്ടിട്ടില്ല.
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ, സാറയ്ക്കും എമ്മയ്ക്കും മിയയ്ക്കും തങ്ങളുടെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുന്നതിന് എത്രത്തോളം അടുത്തെത്തിയെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവർ സുരക്ഷിതരാണെന്ന് അവർ എപ്പോഴും കരുതിയിരുന്നു, മിസ്റ്റർ വിൽസൺ ഒരു സുഹൃത്താണെന്ന്. എന്നാൽ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്ന ഒരാളിൽ നിന്ന് പോലും അപകടം വരാൻ സാധ്യതയുള്ള കഠിനമായ വഴി അവർ പഠിച്ചു. തങ്ങളുടെ സുരക്ഷ ഇനി ഒരിക്കലും നിസ്സാരമായി കാണില്ലെന്നും എപ്പോഴും ജാഗരൂകരായിരിക്കുമെന്നും അവർ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു.
