സ്നേഹം എപ്പോഴും നിങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം നൽകണമെന്നത് ആവശ്യമില്ലെന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. ചിലപ്പോൾ സ്നേഹം നിങ്ങളെ ഉള്ളിൽ കൊ,ല്ലുന്നു. നിങ്ങൾ എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച കാര്യങ്ങൾ അത് നിങ്ങളിൽ നിന്ന് അകറ്റുന്നു. എന്റെ കാര്യത്തിലും അതുതന്നെയായിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു പുരുഷനുമായി ജീവിക്കുന്ന ബന്ധം എത്ര വിഷലിപ്തമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ എനിക്ക് വർഷങ്ങളെടുത്തു.
കാരണം എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതായി നടിച്ച ആ മനുഷ്യൻ എന്നെ ഒരിക്കലും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല. അവൻ എന്നെ 1% പോലും സ്നേഹിച്ചില്ല. ഒരാളെ തന്റേതാക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗം മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ മധുര സംസാരം.
ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഹൈസ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ അവനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്. അവൻ കാണാൻ വളരെ ആകർഷകനായിരുന്നു. അവന്റെ വാക്കുകളും വളരെ മധുരമായിരുന്നു. സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവനെ കണ്ട നിമിഷം ഞാൻ പ്രണയത്തിലായി. അവനും അതുതന്നെയായിരുന്നു. അവനും എന്നെ വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഗുരുതരമായ ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ ഇതും ഒരു കാരണമാണ്.
ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം വളരെയധികം അറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാകാം ഇത്. എന്നിരുന്നാലും അന്ന് എനിക്ക് 16 വയസ്സ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാൽ ഇതിനു ശേഷവും എനിക്ക് ആരോടും അത്ര സുഖം തോന്നാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവന്റെ നിറം മാറുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു
ഞങ്ങൾ പരസ്പരം വളരെയധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് സ്കൂളിൽ എല്ലാവർക്കും അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങൾ വളർന്ന് കോളേജിൽ പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ അസംബന്ധം ഞാൻ കാണാൻ തുടങ്ങി. കാരണം ഞാൻ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം പുറത്തുപോകുമ്പോഴെല്ലാം അവൻ വളരെ പരിഭ്രാന്തനാകുമായിരുന്നു.
അവൻ എപ്പോഴും എന്നെ നിരീക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എല്ലാ ഫോട്ടോയിലും എന്നെ ടാഗ് ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും. തുടക്കത്തിലൊന്നും ഞാൻ ഈ കാര്യങ്ങളിൽ കാര്യമായ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും അത് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ വളരെ വൈകിപ്പോയി.
അവൻ എന്നിൽ തെറ്റുകൾ കണ്ടെത്തുമായിരുന്നു
എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച ആളോട് എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടൽ തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു. സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവനോടൊപ്പമുണ്ടോ എന്ന ചിന്ത തന്നെ എന്റെ മനസ്സിനെ ഭാരപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ എല്ലാ ചിലവുകളും ഞാൻ കൊടുത്തു തുടങ്ങി. അവൻ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ എല്ലാത്തരം സാധനങ്ങളും വാങ്ങിത്തന്നതാണ് കാരണം.
ഇത് മാത്രമല്ല അവനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പലതവണ വിലകൂടിയ ഫോണുകളും ഞാൻ വാങ്ങിക്കൊടുത്തിരുന്നു. എന്നാൽ ഇതെല്ലാം ഒരു മാറ്റവും വരുത്തിയില്ല. അവൻ എപ്പോഴും എന്നിൽ മതിപ്പുളവാക്കിയിരുന്നില്ല. ഞാൻ ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു കാര്യത്തിലും അവൻ സന്തുഷ്ടനാണെന്ന് എനിക്ക് ഒരിക്കലും തോന്നിയിട്ടില്ല. കാരണം ഞാൻ പറയുന്നതിനെല്ലാം അവൻ കുറ്റം കണ്ടുപിടിക്കുമായിരുന്നു.
ഞങ്ങളുടെ 20-കൾ ആയപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഗുരുതരമായ ബന്ധത്തിലായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് അമ്മയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ ബന്ധം മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും മറച്ചുവെക്കാൻ അവന് എപ്പോഴും എന്നെ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കി. ഇതുമാത്രമല്ല അവൻ എന്നെ പുറത്തിറങ്ങാൻ അനുവദിച്ചില്ല. ഞാൻ സുഹൃത്തുക്കളുമായി ഉല്ലസിക്കുന്നത് അവന് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ അവന്റെ കൂടെ വീട്ടിലിരിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൻ എന്നെ ക്രൂരമായി ദ്രോഹിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ എന്നെ എപ്പോഴും പൊസസീവ് ആയിരുന്നു. ഞങ്ങൾ വിവാഹിതരായിരുന്നില്ലെങ്കിലും അവൻ എന്റെ ഭർത്താവാണെന്ന് സ്വയം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഞാൻ അവനെ വീട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി
ഒരു ദിവസം എനിക്ക് എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം അത്താഴത്തിന് പോകേണ്ടിവന്നു. ഞാൻ ഒരുങ്ങി വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ അവൻ എന്നെ വേശ്യയെന്ന് വിളിച്ചു. അവന്റെ വായിൽ നിന്ന് എനിക്കായി അത്തരം വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. ഞാൻ അവനോട് ഉടൻ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്റെ വായിൽ നിന്ന് പലതും കേട്ടപ്പോൾ അവൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അതിനു ശേഷം അയാൾ എന്നോട് ഒരുപാട് ചീത്ത വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷെ ഞാൻ അവനെ എന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കി.
എന്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ തീരുമാനിക്കാൻ ആ മനുഷ്യനെ അനുവദിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അവനോടൊപ്പം എനിക്ക് സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യവും അവശേഷിച്ചില്ല. അന്ന് അവനെ എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറക്കിവിട്ടതിന് ശേഷം ഞാൻ ശ്വസിച്ച ആശ്വാസം എനിക്ക് നന്നായി അനുഭവിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
എനിക്ക് ആരെയും സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല
ഈ സംഭവത്തിനു ശേഷം അവൻ രണ്ടു പ്രാവശ്യം എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് വാതിൽ തുറക്കാൻ ആക്രോശിച്ചു. എന്നാൽ ഞാൻ ചെയ്തില്ല. എന്ത് വിലകൊടുത്തും അവന്റെ മുഖം കാണാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. ഞാൻ അവനെ പിരിഞ്ഞിട്ട് 2 വർഷമായി. അതിനു ശേഷം എനിക്ക് ഒരു പുരുഷനെയും സ്നേഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ആരെയും വിശ്വസിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത വിധം ഞാൻ തകർന്നിരിക്കുന്നു. ഈ വിഷം എങ്ങനെ മറക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.
